ร้องไห้ให้พอในวันที่ต้องเจ็บปวดกับความรัก

เวลาที่คนเราเจ็บปวดกับความรัก

สิ่งที่เรามักจะชอบทำกันก็คือการ “ร้องไห้”

 

หลายคนอาจจะมองว่าการร้องไห้คือสัญญาณของความ “อ่อนแอ”

แต่ในความเป็นจริงแล้วมันคือการยอมรับตัวเองว่าเราเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

 

ไม่มีเด็กคนไหนเกิดมาบนโลกนี้แล้วหัวเราะทันที

เพราะเด็กแต่ละคนจะต้องร้องไห้ก่อนทุกครั้งเวลาลืมตาดูโลก

 

เพราะฉะนั้นการร้องไห้ไม่ใช่สัญญาณของความอ่อนแอ

แต่ทว่ามันกลับเป็นสัญญาณของการมีชีวิตรอด

 

เพราะฉะนั้นถ้าตอนวินาทีแรกที่เราลืมตาดูโลก เรายังร้องไห้

แล้วทำไมเวลาที่เราใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ เราจะร้องไห้ไม่ได้?

 

การร้องไห้ถึงแม้จะเป็นการยอมรับความจริงว่าเราอ่อนแอ

แต่การยอมรับว่าตัวเองอ่อนแอก็หมายถึงการที่เราเริ่มเข้มแข็ง

 

เพราะฉะนั้นไม่มีใครห้ามให้เราร้องไห้เวลาที่เราเสียใจหรือผิดหวังกับความรัก

แต่ถ้าเราคิดจะร้องไห้เราต้องบอกกับตัวเองให้ได้ ว่าเราจะหยุดร้องเมื่อไหร่

และเราจะกลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิมอีกเมื่อไหร่

ให้คุ้มกับน้ำตาที่เราต้องเสียไป ถ้ามันแลกมากับการที่จะทำให้เรา

เข้มแข็งกว่าเมื่อวาน มันก็คุ้มที่จะแลกมาอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ???