อย่าไปมัวเสียเวลา กับคนที่เขาไม่แคร์เรา

ในวันที่คุณรู้สึกแย่มากที่สุด คุณเอาแต่บอกตัวเองว่า

“คุณไม่เหลือใครอีกแล้ว”

ทั้งๆที่ในความเป็นจริง คุณยังเหลือคนที่รักและห่วงใยคุณที่สุด

แต่คุณกลับมองไม่เห็นหรือไม่ให้ความสำคัญของพวกเขา

เพราะคุณมัวแต่เอาเวลาไปสนใจคนที่ไม่แคร์ความรู้สึกคุณ

คนที่คอยทำให้คุณเสียใจ คนที่ทำให้คุณร้องไห้มากกว่าหัวเราะ

หากคุณลองมองย้อนกลับไปดีๆ คุณจะเห็นว่ายังมีใครบางคน

ที่ยังรอคุณอยู่เสมอ … พ่อและแม่ และญาติพี่น้องของเรายังไงล่ะ

คนที่อยู่ใกล้ชิดคุณมากที่สุด แต่เป็นคนที่คุณกลับมองไม่เห็นเขาในยามที่คุณเสียใจ

เหมือนกับขนตาของคนเรา ที่อยู่ใกล้ตาเรามากที่สุด

แต่เรากลับไม่สามารถมองเห็นมันได้ ….

เพราะฉะนั้นอย่าบอกว่าคุณไม่เหลือใครในยามที่คุณรู้สึกแย่ให้วิ่งไปหาคนที่รักเรา

คนที่พร้อมจะโอบกอดและซับน้ำตาของเรา แทนที่จะวิ่งไปหาคนที่เป็นต้นเหตุ

ทำให้เราเป็นแบบนี้ แล้วเราจะพบความสุขในชีวิตมากกว่าความเสียใจ