You cannot copy content of this page

หากมีกำลังอย่าไปหวังพึ่งใครต่อหน้าคือน้ำใจลับหลังคือ หนี้บุญคุณ

ตอนที่เราสามารถทำอะไรได้ด้วยตัวของเราเองนั้น

อย่าคิดหรือพยายามที่จะหวังพึ่งแต่คนอื่นอยู่ตลอด

 

ถึงแม้ว่าเขาจะช่วยเราก็ตาม แต่อย่าลืมว่ามันดูเหมือนจะเป็นน้ำใจ

แต่สุดท้ายมันก็ต้องกลายเป็น “หนี้บุญคุณ” ของคนอื่น

เวลาที่เขาเดือดร้อน เขาก็หวังที่จะให้คุณช่วยเช่นกัน

หากคุณไม่ช่วยเขาก็จะอ้างว่าเขาเคยช่วยคุณมาก่อน

 

อย่าคิดว่าการพึ่งพากันมันจะเป็นเรื่องที่ดีเสมอไปนะ

เพราะบางครั้งเราขอให้เขาช่วยต่างฝ่ายต่างก็ช่วยกัน

เราก็เป็นหนี้บุญคุณของเขา

 

หากอยู่มาวันหนึ่งแล้วเขาต้องการความช่วยเหลือจากเรา

โดยอ้างว่าเขาเคยช่วยเรามาก่อน แต่สิ่งที่เขาต้องการให้เราช่วย

เป็นสิ่งที่จะทำให้เราลำบากใจที่จะทำ หรืออาจจะส่งผลเดือดร้อนกับเรา

เราก็จำเป็นที่จะต้องทำ เพราะคำว่า “หนี้บุญคุณ” ที่มันค้ำคอเราอยู่

 

เพราะฉะนั้นเวลาที่เราสามารถทำอะไรได้ด้วยตัวเอง

ก็ทำด้วยตัวเองไปเถอะ อย่าหวังพึ่งใคร เดี๋ยวจะกลายเป็นหนี้บุญคุณเปล่าๆ

Back to top button