หากมีกำลังอย่าไปหวังพึ่งใครต่อหน้าคือน้ำใจลับหลังคือ หนี้บุญคุณ
ตอนที่เราสามารถทำอะไรได้ด้วยตัวของเราเองนั้น
อย่าคิดหรือพยายามที่จะหวังพึ่งแต่คนอื่นอยู่ตลอด
ถึงแม้ว่าเขาจะช่วยเราก็ตาม แต่อย่าลืมว่ามันดูเหมือนจะเป็นน้ำใจ
แต่สุดท้ายมันก็ต้องกลายเป็น “หนี้บุญคุณ” ของคนอื่น
เวลาที่เขาเดือดร้อน เขาก็หวังที่จะให้คุณช่วยเช่นกัน
หากคุณไม่ช่วยเขาก็จะอ้างว่าเขาเคยช่วยคุณมาก่อน
อย่าคิดว่าการพึ่งพากันมันจะเป็นเรื่องที่ดีเสมอไปนะ
เพราะบางครั้งเราขอให้เขาช่วยต่างฝ่ายต่างก็ช่วยกัน
เราก็เป็นหนี้บุญคุณของเขา
หากอยู่มาวันหนึ่งแล้วเขาต้องการความช่วยเหลือจากเรา
โดยอ้างว่าเขาเคยช่วยเรามาก่อน แต่สิ่งที่เขาต้องการให้เราช่วย
เป็นสิ่งที่จะทำให้เราลำบากใจที่จะทำ หรืออาจจะส่งผลเดือดร้อนกับเรา
เราก็จำเป็นที่จะต้องทำ เพราะคำว่า “หนี้บุญคุณ” ที่มันค้ำคอเราอยู่
เพราะฉะนั้นเวลาที่เราสามารถทำอะไรได้ด้วยตัวเอง
ก็ทำด้วยตัวเองไปเถอะ อย่าหวังพึ่งใคร เดี๋ยวจะกลายเป็นหนี้บุญคุณเปล่าๆ