ถนนบางเส้นเราก็จำเป็นที่จะต้องเดินคนเดียว
ไม่มีใครหรอกนะที่อยากจะเดินคนเดียวโดดเดี่ยว
ในถนนที่ยาวไกล ไม่มีที่สิ้นสุด
ไม่ว่าใครก็อยากจะมีใครสักคนคอยเดินเคียงข้าง
คอยร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันทั้งนั้นแหละ
แต่พอดีบังเอิญว่ามันไม่มีหรือถึงต่อให้มี มันก็ไม่ใช่นี่สิ
หากการต้องมีใครสักคนที่คอยเดินเคียงข้างเรา
แต่เขาคนนั้นกลับต้องทำให้เราร้องไห้เสียใจเสมอ
เราก็ควรที่จะเดินคนเดียวมากกว่านะ
เพราะบางครั้งเราก็ต้องหัดที่จะเดินคนเดียวบ้าง
อย่าคิดหวังพึ่งคนอื่นเลย คนที่เราควรพึ่งพามากที่สุด
ก็คือตัวของเราเอง เพราะในวันที่เราไม่มีใครเราก็ต้อง
เดินคนเดียวให้ได้ แล้วเราจะเข้มแข็งมากยิ่งขึ้น