ถนนบางเส้นเราก็จำเป็นที่จะต้องเดินคนเดียว

ไม่มีใครหรอกนะที่อยากจะเดินคนเดียวโดดเดี่ยว

ในถนนที่ยาวไกล ไม่มีที่สิ้นสุด

ไม่ว่าใครก็อยากจะมีใครสักคนคอยเดินเคียงข้าง

คอยร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันทั้งนั้นแหละ

แต่พอดีบังเอิญว่ามันไม่มีหรือถึงต่อให้มี มันก็ไม่ใช่นี่สิ

 

หากการต้องมีใครสักคนที่คอยเดินเคียงข้างเรา

แต่เขาคนนั้นกลับต้องทำให้เราร้องไห้เสียใจเสมอ

เราก็ควรที่จะเดินคนเดียวมากกว่านะ

เพราะบางครั้งเราก็ต้องหัดที่จะเดินคนเดียวบ้าง

อย่าคิดหวังพึ่งคนอื่นเลย คนที่เราควรพึ่งพามากที่สุด

ก็คือตัวของเราเอง เพราะในวันที่เราไม่มีใครเราก็ต้อง

เดินคนเดียวให้ได้ แล้วเราจะเข้มแข็งมากยิ่งขึ้น