จำไว้ว่า “การเงียบ” แล้วเดินออกมา มันไม่ใช่ผู้แพ้เสมอไป
บางครั้งการเงียบและเดินออกมา
มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราแพ้เสมอไปหรอกนะ
การที่เราเดินออกมาบางครั้ง ถ้ามันทำให้เรารู้สึกดีขึ้น
ทำไมเราจะต้องแคร์ด้วยล่ะ ว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไงกับเรา??
เอาเวลาคิดเรื่องนั้น ไปคิดถึงแต่ตัวเราเองจะดีกว่าไหม?
อย่างน้อยเราก็รู้ตัวว่าที่เราทำแบบนั้น เราทำเพื่อตัวเอง
การเงียบบางครั้งก็อาจจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น มันไม่ได้หมายความว่า
เราจะแพ้หรือยอมเขาหรอกนะ เพราะบางครั้งเราก็ไม่อยากให้เรื่องมัน
บานปลาย จนมาทำให้ชีวิตเราไม่มีความสุข ถ้าเขาจะมองว่าเราเป็นคนแพ้
แล้วเราไม่แคร์ เราก็มีความสุขแล้วล่ะ นั่นล่ะคือชัยชนะที่แท้จริงของเรา
เพราะฉะนั้นอย่ายึดติดศักดิ์ศรีให้มากเลย ถอยออกมาได้ก็ถอยมา
ไม่ต้องไปกัดฟันสู้กับใครให้รู้แพ้รู้ชนะหรอก เพราะบางครั้งมันก็ไม่คุ้ม
กับที่เราต้องเสียไปหรอกนะ
คนที่ถอยออกมาแบบเงียบๆนั่นแหละที่จะสามารถเรียกว่าผู้ชนะที่แท้จริง
เพราะเขาไม่คิดอะไรกับเรื่องนั้น และตัดสินใจเดินออกมา ยังดีกว่าคนที่
พยายามสู้โดยเปล่าประโยชน์ นอกจากจะไม่ได้อะไร อาจจะทำให้แย่กว่าเดิมก็ได้