ส่วนที่อ่อนแอที่สุดในร่างกายไม่ใช่หัวใจแต่เป็นความรู้สึก

เรามักจะเข้าใจกันผิดๆเสมอว่าขอแค่เข้มแข้ง

ปัญหาและเรื่องราวต่าง ๆจะผ่านไปด้วยดีเสมอ

แต่ใครเล่าจะเข้มแข็งได้ตลอด

เราไม่สามารถที่จะอ่อนแอได้บ้างเลยหรา

 

เราต้องแสดงออกว่าเราโอเคทั้งที่ในใจกำลังกรีดร้องอย่างนั้นหรา

เราต้องการการคนดูแล มันทั้งเหนื่อยและล้ามันยังไม่พร้อม

 

แล้วอะไรคือตัวกระตุ้นสิ่งเหล่านี้ละ

ความรู้สึกไง มันหวั่นไหว มั่นสั่นคลอนได้ตลอดเวลา

มันไม่เคยสนใจว่าร่างกายและจิตใจจะไหวไหม

แต่ถ้าความรู้สึกพาไปทุกอย่างก็จะคล้อยตาม

 

บางครั้งเราต้องรับมือกับความดื้อรั้นของความรู้สึก

รับมือเมื่อมันไม่ยอมรับในความอ่อนแอของมัน

มันจะใช้ร่างกายและจิตใจทำทุกอย่าง

แต่สุดท้ายเมื่อทุกอย่างมันไปไม่ไหว

 

ร่างกายก็แบกรับไม่ไหว หัวใจก็ไม่สามารถทนได้อีกไป

ความรู้สึกก็จะพังทลายลงก่อนใครในทันที

 

เป็นเหมือนโดมิโนที่จะล้มตามกันจนกว่าทุกสิ่งอย่างจะพังลง

นั้นคือความรู้สึกที่อ่อนแอของผู้คน และมันจะดีขึ้นหรือเปล่านั้น

ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายและจิตใจของคนนั้นๆ