ส่วนที่อ่อนแอที่สุดในร่างกายไม่ใช่หัวใจแต่เป็นความรู้สึก
เรามักจะเข้าใจกันผิดๆเสมอว่าขอแค่เข้มแข้ง
ปัญหาและเรื่องราวต่าง ๆจะผ่านไปด้วยดีเสมอ
แต่ใครเล่าจะเข้มแข็งได้ตลอด
เราไม่สามารถที่จะอ่อนแอได้บ้างเลยหรา
เราต้องแสดงออกว่าเราโอเคทั้งที่ในใจกำลังกรีดร้องอย่างนั้นหรา
เราต้องการการคนดูแล มันทั้งเหนื่อยและล้ามันยังไม่พร้อม
แล้วอะไรคือตัวกระตุ้นสิ่งเหล่านี้ละ
ความรู้สึกไง มันหวั่นไหว มั่นสั่นคลอนได้ตลอดเวลา
มันไม่เคยสนใจว่าร่างกายและจิตใจจะไหวไหม
แต่ถ้าความรู้สึกพาไปทุกอย่างก็จะคล้อยตาม
บางครั้งเราต้องรับมือกับความดื้อรั้นของความรู้สึก
รับมือเมื่อมันไม่ยอมรับในความอ่อนแอของมัน
มันจะใช้ร่างกายและจิตใจทำทุกอย่าง
แต่สุดท้ายเมื่อทุกอย่างมันไปไม่ไหว
ร่างกายก็แบกรับไม่ไหว หัวใจก็ไม่สามารถทนได้อีกไป
ความรู้สึกก็จะพังทลายลงก่อนใครในทันที
เป็นเหมือนโดมิโนที่จะล้มตามกันจนกว่าทุกสิ่งอย่างจะพังลง
นั้นคือความรู้สึกที่อ่อนแอของผู้คน และมันจะดีขึ้นหรือเปล่านั้น
ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายและจิตใจของคนนั้นๆ