การเงียบ แปลได้สองอย่างคือเหนื่อยกับพูดออกมาก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
บางครั้งการเงียบนั้นมันก็หมายความว่า
เราเหนื่อยที่จะพูด เหนื่อยที่จะแสดงความรู้สึก
เหนื่อยไปหมดทุกอย่างแล้วในชีวิต
เพราะต่อให้เราพูด หรือพยายามอธิบายอะไรไป
ถ้าหากมันไม่มีอะไรดีขึ้นมา เราจะทำไปเพื่ออะไร?
สู้อยู่เงียบๆ ปล่อยมันไปไม่ดีกว่าหรอ อย่างน้อยก็ไม่ต้อง
เก็บเอาเรื่องที่ทำให้เราทุกข์และลำบากใจมาใส่ใจให้เครียดเปล่าๆ
บางคนนั้นไม่พูดไม่ได้แปลว่าเขาไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ
อย่าคิดว่าการที่เขาเงียบ ไม่พูดอะไรออกมา จะแสดงว่าเขาพึงพอใจ
เพราะบางคนเขาก็เลือกที่จะไม่พูดออกมาเสียมากกว่า
เพราะถ้าพูดออกมามันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ก็ไม่รู้จะพูดมันไปทำไม
เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจเปล่าๆ ดังคำโบราณที่เขาว่า
“พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง” ถ้าหากพูดแล้วอะไรหลายๆอย่าง
มันดีขึ้น ใครๆก็อยากจะพูดอยากจะอธิบายทั้งนั้นแหละ
แต่ถ้าไม่มีอะไรดีขึ้นมา ต่อให้เราจะพูดหรืออธิบายยังไงเท่าไหร่
ก็สู้อยู่เงียบๆไม่ดีกว่าเหรอ???