การเงียบ แปลได้สองอย่างคือเหนื่อยกับพูดออกมาก็ไม่มีอะไรดีขึ้น

บางครั้งการเงียบนั้นมันก็หมายความว่า

เราเหนื่อยที่จะพูด เหนื่อยที่จะแสดงความรู้สึก

เหนื่อยไปหมดทุกอย่างแล้วในชีวิต

เพราะต่อให้เราพูด หรือพยายามอธิบายอะไรไป

ถ้าหากมันไม่มีอะไรดีขึ้นมา เราจะทำไปเพื่ออะไร?

 

สู้อยู่เงียบๆ ปล่อยมันไปไม่ดีกว่าหรอ อย่างน้อยก็ไม่ต้อง

เก็บเอาเรื่องที่ทำให้เราทุกข์และลำบากใจมาใส่ใจให้เครียดเปล่าๆ

บางคนนั้นไม่พูดไม่ได้แปลว่าเขาไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ

อย่าคิดว่าการที่เขาเงียบ ไม่พูดอะไรออกมา จะแสดงว่าเขาพึงพอใจ

เพราะบางคนเขาก็เลือกที่จะไม่พูดออกมาเสียมากกว่า

เพราะถ้าพูดออกมามันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ก็ไม่รู้จะพูดมันไปทำไม

เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจเปล่าๆ ดังคำโบราณที่เขาว่า

“พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง” ถ้าหากพูดแล้วอะไรหลายๆอย่าง

มันดีขึ้น ใครๆก็อยากจะพูดอยากจะอธิบายทั้งนั้นแหละ

แต่ถ้าไม่มีอะไรดีขึ้นมา ต่อให้เราจะพูดหรืออธิบายยังไงเท่าไหร่

ก็สู้อยู่เงียบๆไม่ดีกว่าเหรอ???